Najm-e-Sahar (The Morning Star)

Yun ishq-e-panjetan ka sabab ban gye Abbas,
Zehra ki duaaon ka kashaf ban gye Abbas.

Aaghosh-e-imamat mein jo parvaan chadhe to,
Ishq-o-khirad ke shaakh-o-shajar ban gaye Abbas.

Qamar-e-Bani Hashim kahen, ya dast-e-Yadullah,
Siffeen kya Karbal mein Badr ban gaye Abbas.

Is dasht-e-Nainawa mein simat kar jo aa gayi,
Us kehkashan ka najm-e-sahar ban gaye Abbas.

Zainab ki sipar, aur Sakina ki toh thay aas,
Shabbir ke lashkar ka hasham ban gaye Abbas.

Sharminda Alqama ko kiya hai taa roz-e-hashr,
Yun saaqi-e-Kausar ka bharam ban gaye Abbas.

~Nida Z

Sponsored Post Sponsored Post Menu More Info Learn from the experts: Create a successful blog with our brand new courseThe WordPress.com Blog

WordPress.com is excited to announce our newest offering: a course just for beginning bloggers where you’ll learn everything you need to know about blogging from the most trusted experts in the industry. We have helped millions of blogs get up and running, we know what works, and we want you to to know everything we know. This course provides all the fundamental skills and inspiration you need to get your blog started, an interactive community forum, and content updated annually.

Register now

Syaahi

Kaale siyaah bayabaan mei daudte daudte woh achanak niche pari pinjar jesi daaliyon me ulajh ke gir pada.

Uski daud aur sookhe patton ki khadkhadahat ne us tareek aur khamosh jungle mein ek ajab si hulchal paida kar rakhi thi.

Na jaane kahan se aur kyun bhagta chala aa raha tha woh! Par yaqeenan koi toh tha jisse apni jaan bacha kar woh bhagte-bhagte bhatakta hua jungle aa paucha tha.

Haanpte-haanpte uski zuban me jese kaante chubhne lage the aur yakayak usko ab pyaas ki shiddat ka ehsaas hone laga tha. Ab ese beehad me paani kahan se laye?

Apne aap ko seraab krne ke liye usko ek talaab nazar aya. Choonki raat ke sannate mei aksar jungli janwar paani peene aya karte hain, usne apni chaal dheemi kar li aur ahista-ahista woh us talaab kinare ja paucha. Ek chullu bhar pani ne uska halq tar kiya hi tha ke uske pet ki sari ghiza ‘bhaqq’ se bahar aa gayi. Usne sab kuch ugal dala.

Ghutno ke bal betha, woh ab aasman ki ore tak raha tha.

~Nida Z

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ…

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਸਵੇਰਾ,
ਮੈਂ ਕੋਠੇ ਦੀ ਮੁੰਡੇਰ ਤੋਂ,
ਅੱਧੀ ਲਟਕ ਕੇ ਤੇਰੇ ਟਾਂਗੇ ਵੱਲ,
ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਵੇਖਿਆ ਸੀ!

ਲਹੌਰ ਦੀ ਠੰਡ, ਤੇ ਧੁੱਪ ਵਿਚ ਚਮਕਦੇ ਤੇਰੇ ਸੁਨਹਿਰੇ ਵਾਲ,
ਫੁਲਕਾਰੀ ਦੀ ਉਸ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਸ਼ਾਲ ਤੋਂ ਝਾਂਕਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ,
ਜਿਹੜੀ ਤੂੰ ਕਸ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਲਪੇਟੀ ਹੋਈ ਸੀ।
ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਦੀਦ,
ਜਦ ਆਪਣੀਆਂ ਨੀਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਘੁਮਾ ਕੇ,
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਅੱਧ ਲਟਕੇ ਅੱਠ-ਸਾਲਾਂ ਵਜੂਦ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾਈ ਸੀ!

ਤੇਰੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਬੁਹਤਾ ਰਸ਼ਕ਼ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ ਤੂੰ!
ਪਰ ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਉਂ ਤੇਰੀ ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਨੂੰ ਦੋਬਾਰਾ ਵੇਖਣ ਵਾਸਤੇ,
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਪੜੋਸ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਆਮਦ ਨੂੰ
ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ।
ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ…ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ,
ਉਸੀ ਸ਼ਾਮ ਜਦ ਤੂੰ ਦਹਲੀਜ਼ ‘ਤੇ ਆਈ ਸੀ,
ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸੀ ਪਲ ਹੀ ਮੈਂ ਸੌਦਾ ਲੈਕਰ ਆਈ ਸੀ!
ਇਕ ਇਲਹਾਮ ਸੀ ਵਾਜ਼ੇ ਹੁਣ,
ਦੂਰ ਤਲਕ ਅਸਾਂ ਜਾਣਾ ਹੈ,
ਹੋਲੀ, ਈਦ, ਦੀਵਾਲੀ ਸਭ ਕੁਝ,
ਨਾਲ ਹੀ ਆਪ ਮਨਾਉਣਾ ਹੈ!

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਵਿਚ ਬਹਿ ਕੇ
ਘਰ-ਘਰ ਆਪਾਂ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿਣਾ
ਇਮਲਾ ਲਿਖਣਾ, ਨਕ਼ਲਾਂ ਕਰਣਾ,
ਛਿੱਤਰ ਕੱਠੇ ਝੇਲਦੇ ਰਹਿਣਾ!

ਲਾਲ ਤੇਰੇ ਜੋ ਸੈਂਡਲ ਸੀ ਨਾ,
ਸੋਹਣੇ ਬੁਹਤੇ ਲੱਗਦੇ ਸੀ ਉਹ,
ਅਨਾਰਕਲੀ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਕੁਰਤੇ
ਨਾਲ ਬੜੇ ਹੀ ਫੱਬਦੇ ਸੀ ਉਹ!

ਜ਼ਿਦ ਕਰ-ਕਰ ਕੇ ਤੇਰੇ ਜੈਸੇ ਸੈਂਡਲ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ ਆਏ,
ਜਿਹੜੇ ਆਪਾਂ ਨਵੇਂ ਲੀਰੇਆਂ ਨਾਲ ਦੀਵਾਲੀ ‘ਉੱਤੇ ਪਾਏ!

ਯਾਦ ਹੈ ਸਾਡਾ ਅਲ੍ਹੜਪਨ,
ਉਹ ਪਹਿਲੇ ਇਸ਼ਕ਼ ਦਾ ਪਾਗਲਪਨ!
ਪਹਿਲੇ ਖ਼ਤ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਮੈਨੂੰ,
ਛੁਪ-ਛੁਪ ਕੇ ਬਤਲਾਈ ਸੀ।
ਲੈਕੇ ਸੁਪਨੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ,
‘ਝੱਲੀ’ ਨੂੰ ਅਕ਼ਲ ਦੁਵਾਈ ਸੀ।

ਸਹੁਰੇ ਜਾਕੇ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਈਂ,
ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਮਾਣ ਨਿਭਾਈਂ।
ਇਹ ਹੀ ਸਬਕ਼ ਮੈਂ ਜੱਪਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਜੱਦ ਵੀ ਮੈਂ ਬਹਿਣਾ।
ਮਸਤ-ਮਲੰਗੀ ਜਿੰਦ ਸੀ ਸਾਡੀ,
ਫਿਰ ਆਇਆ ਤੇਰੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਰੋਜ਼!

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਅਜ ਵੀ ਸਭ ਕੁਝ,
ਤੇਰੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਦੋ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ,
ਅਜਬ ਸੀ ਵਹਿਸ਼ਤ ਘੇਰੇ ਸੀ।
ਬਟਵਾਰਾ ਹੈ ਮੁਲਕ ਦਾ ਹੋਣਾ,
ਅਹਿਮ ਖ਼ਬਰ ਇਹ ਫੈਲੀ ਸੀ।

‘ਪਾਕਿਸਤਾਨ’ ਇਕ ਨਵਾਂ ਮੁਲਕ?
ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸੱਕਦਾ ਸੀ?

ਸਾਡੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਬਾਹਿਰ,
ਕੌਣ ਕਿਵੇਂ ਕੱਢ ਸਕਦਾ ਸੀ?

ਪਰ ਇਹ ਹੁਣ ਸਚਾਈ ਸੀ,
ਇਕ ਕੌੜੀ ਸਚਾਈ!

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਵੀ ਵੇਲਾ,
ਤੇਰੇ ਅੱਬੂ, ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ,
ਤੇਰੀ ਅੰਮੀ ਮੇਰੀ ਅੰਮਾ,
ਲੜ੍ਹ ਲੱਗ ਕੇ ਜੋ ਰੋਏ ਸਨ।
ਰਾਤ ਦੀ ਉਸ ਤਾਰੀਕੀ ਵਿਚ
ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸੁਪਣੇ ਖੋਏ ਸਨ।

ਫਿਰ ਇਕ ਟਾਂਗਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਸਾਮਾਨ ਚੜ੍ਹਾ!
ਬੇਵਤਨੀ ਦਾ ਖੌਫ਼ ਕੀ ਹੁੰਦਾ
ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਜਗਾ!

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਅਜ ਵੀ ਸਭ ਕੁਝ,
ਕਿਸ ਸ਼ਿੱਦਤ ਦੀ ਹੂਕ ਸੀ ਉੱਠੀ,
ਮੇਰੇ ਮੰਨ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਲਈ,
ਵਤਨ ਮੇਰੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਲਈ!

ਬਲਵੇ, ਖ਼ੂਨ-ਖ਼ਰਾਬੇ, ਚਾਰੋਂ ਪਾਸੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸਦੇ ਸਨ,
ਤੇਰੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰ ‘ਤੇ ਵੀ ਕੁਝ ਮੰਜ਼ਰ ਐਸੇ ਸਨ!

ਇਕ ਰਾਤ ਵਿਚ ਕੀ ਕੁਝ ਬਦਲਾ,
ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਇਤਿਹਾਸ ਗਵਾਹ।
ਘਰ ਦੇ ਘਰ ਜੋ ਲੁੱਟ ਗਏ ਸਾਰੇ,
ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਸੀ ਕਿ ਪਰਵਾਹ?

ਵਾਂਗ ਅਸੀਰਾਂ ਹਾਲਤ ਸੀ ਜੋ,
ਸੋਚਾ ਤੈਨੂੰ ਲਿਖਾਂਗੀ।
ਕੀ-ਕੀ ਗੁਜ਼ਰੀ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ,
ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਮੈਂ ਦੱਸਾਂਗੀ!

ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ,
ਗੱਲ ਜੱਦ ਆਪਾਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਸਿਸਕੀ ਤੇਰੀ ਰੁਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ,
ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਅਖਰੂ ਪੀਤੀ ਸੀ!

ਮਿਲਨੇ ਦੀ ਜੋ ਆਸ ਜੋ ਸੀ,
ਹੁਣ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਬੰਨੀ ਸੀ।
ਆਸ ਹੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਣੀ ਹੈ,
ਇਸ ਦਾ ਇਲਮ ਵੀ ਕਿਸਨੂੰ ਸੀ?

ਫ਼ੋਨ ਜੋ ਇਕ ਦਿਨ ਵਾਜਿਆ ਘਰ ਤੇ,
ਰਾਤ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਤੂਫ਼ਾਨੀ,
ਰੁਖ਼ਸਾਰ, ਭੈਣੇ ਮੇਰੀਏ…
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸੀ ਲਾਫ਼ਾਨੀ।

~ਨਿਦਾ ਜ਼ਹਰਾ

(A 1947 memoir of friendship between a Hindu and Muslim girl on 14th August’s fateful night, that dismembered one land, one country into two. This work is published in Punjabi magazine Waryam – June 2019, with the cover page poetry by Shiv Kumar Batalvi’s famous work “Rukh”, which means a tree. English transcript available within this blog)

 

 

Yaad Hai Mainu…

Yaad hai mainu aj vi oh savera,
main kothay di munder ton,
addhi latak ke tere taange val,
Jadon pehli vaari vekhya si.

Lahore di thand, te dhup vich chamakde tere sunehre val,
phulkari di os nikki jihi gulabi shawl ton jhaankde hunde san,
jehdi tune kas ke apne sir naal lapeti hoyi si.
Yaad hai mainu teri pehli deed,
Jad aapniyan neeliyaan akkhan ghuma ke,
tu mere kothay ton adhlatke wajood val vekh ke muskurayi si.

Teri khubsorti vekh mainu us din buhat rashq hoyeya si.
Kinni sohni si tu!
Par na jaane kyun teri masoomiyat nu dobara vekhan waastay,
Main aapni khidki ton poora din saade pados vich
teri aamad chup-chap vekhdi rahi.
Yaad hai mainu…oh sabh kuch.

Yaad hai mainu,
usi sham jad tu dehleez te aayi si.
Maa de naal usi pal hi main sauda lekar aayi si.
Ek ilhaam si wazay hun,
door talak asaan jaana hai.
Holi, Eid diwali sab kuch,
naal hi aap manauna hai.

Yaad hai mainu ghar vich beh ke
ghar-ghar aapan khed de rehna,
Imla likhna, naqalan karna.
chhittar kaththay jhelde rehna.

Lal tere jo sandal si na,
sohne buhte lagde si oh,
Anarkali de chittay kurte,
Naal bade hi phabde si oh.
Zid kr kr ke tere jese sandal mere layi v aaye,
jihde apaan naven leereyan naal Diwale ‘te paaye.

Yaad hai sada alhadpan,
oh pehle ishq da pagalpan.
Pehle khhat di baat vi mainu,
chhup chhup ke batlaai si.
Lekey supne ankhan vich,
“jhalli” nu aqal duwaai si.

Sahure jaake bhul na jaayin,
Is rishte da maan nibhaayin.
Ehi sabaq main japde rehna jad vi
naal tere main jad vi beihna.
Mast malangi jind si chaldi,
phir ayeya tere viaah da roz.

Yaad hai mainu aj vi sabh kuch
2 din magar teri shadi de,
Ajab si vehshat ghere si,
batwaare hai mulk da hona,
ahem khabar eh phaili si
Pakistaan ek navaan mulk?
Eh kiven ho sakda si?
Sade ghar ton sanu bahar,
kon, kiven kad sakda si?
Par eh hun sachai si,
Ek kaudi sachhai.

Yaad hai mainu oh vi vela,
Tere Abbu mere Baba,
Teri Ammi meri Amma
lad lag ke jo royi san.
Raat di us tareeki vich
kinne hi supne khoyi san,

Phir ek taanga aunda hai
jis vich sada samaan chadha
bewaqtni da khauf ki hunda
is gal da ehsas jaga.

Yaad hai mainu aj vi sab kuch,
kis shiddat di hook si utthi,
mere man vich tere layi,
watan mere di mitti layi.

Balwe, khoon kharaabe, chaaron paase mainu disde san,
tere saure ghar de dar te vi kuch manzar aise san.

Ek raat vi kee kuch badla,
rehna hai itehaas gawaah.
Ghar de ghar jo lut gaye saare,
Hakaman nu si kee parwaah?

Vaang aseeran halat si jo,
socha tainu likhhangi.
Kee kee guzri saade utte,
saara haal main dassangi.

Yaad hai mainu pehli vaari, gal jad appaan keeti si,
siski teri rukdi nahi si, main ethe akhhru peeti si.
Milne di ek aas jo si,
bas bachiyaan naal hi banni si,
aas hi ban ke reh jaani hai
Isda ilm vi kis nu si?

Phone jo ek din wajjeya ghar te,
Raat si oh vi toofani.
Rukhsaar, bhaine meriye,
tu mere layi si laafaani.

 

~Nida Z

एक लम्हा-एक पल

ठीक उसी पल तुमने मुझे याद किया होगा,
जब बेमौक़ा बेमतलब
मैं महक उठी थी,
थोड़ा बहकी थी,
ज़रा कमज़ोर थी पड़ी,
तो कभी मुश्किल में थी बड़ी।
एक बार तो लगा यूँ, जैसे हो गयी हूँ चूर-चूर,
आज़माइशों के इस दहर में।
बिल्कुल उस शीशे की तरह जो लाखों टुकड़ों में बिखर कर और ढीठ हो जाता है।
कमबख्त! अब तक जो एक अक्स दिखता था,
वो लाखों में गुना हो जाता है।
तुमने उस पल मुझे क़रार दिया,
किसी तपते सहरा में मौजूद,
उस इकलौते शजर की मानिंद,
जो बिना कुछ बदले में चाहे,
सिर्फ़ ठंडी छाँव देकर ही ख़ुश खड़ा रहता है।
तन्हा, अकेला।
और बिना कुछ कहे उस चकनाचूर वजूद को ख़ामोशी से समेटने की कोशिशों में लग जाता है।
मेरे लिए बस वही एक लम्हा तो जैसे पूरी ज़िंदगी है,
जिस पल तुमने मुझे याद किया होगा।

~निदा

Qataar

Ek qataar hai haiwaano ki
Jo shakalan aurat aur mard maloom hote hain.

Kisi railway footover ki dahini taraf,
Chilchilati dhoop mei apni sharmgaahon ki numaish karna hi jaise inka pesha ho.

Ulti taraf ka rasta unhone raahgeero ke liye chhora hua hai, na jaane kyun.

Kaun guzarta hoga is darawni jagah se?

Shayad hum jese hi kuch anjaan log, maine socha, majboori mein…

Baal bikharaye hue, jism par lattay ki ek chit maujood nahin.

Ye log hadde nigaah tak us bridge par khade hain.

Aate jaate logon ko behuda baaten keh rahe hain.

Aisi baaten jo jaagti aakhon se shayad hi kisi ko sunne ko milen.

Yaqeenan, ye log apna dimaghi tawazun kho bethe hain.

Inke pass se guzro, toh har koi kuch badbadata jata hai,

Ek aise zuban jo mere sar ke upar se nikal jati hai,

bilkul usi tarah hi meri dost ke bhi, jo mere sath sath is waqaye ko apni nazro ke saamne pesh aata dekh rahi hai.

Woh sehem kar kehti hai ke chalo bhaag chalen, laut jayen ulti taraf,

is bhayanak manzar se peecha toh chhotega!

Hadbadahat me hum dono ek simt bhaage aur phir palat ke dursi taraf bhagne lage.

Dekhte kya hain ke wohi nazara cancer ki manind hamari nazron ke saamne saamne hi phailta ja raha hai.

Door door tak barahna log hain, badsoorat, haivaan, jinki wajeh se sama bisahanda ho chuka hai.

Hame dekhkar ye log apni sharmgaahon ko sehlaate hain aur hamari bebasi par ek saath milkar jhund mein thahaake lagate hain.

Kaan ke pardon ke cheethday uda dene wale ghinaune thahake!
Dil maano halq ka rasta pakad chuka tha.

Hum dono ki roohen khauf ke maare laraz uthin!

Kisi anjaan sheher ki kaali raat mein looteron se ghire do log kya karte hain?

Humne daudna shuru kia,
Bhaagte rahe, bhagte rahe, aur bhaagay!
Full speed mei!

Par kisi umar raseeda ajdahe ki manind us qataar ki lambai ka koi bhi sira, kisi bhi taraf se haasil karna namumkin tha.

~Nida Z

(Qataar: queue; Sharmgaah: private parts; raahgeer: passersby; lattay: clothing; dimaghi tawazun: mental balance; bisahanda: foul smelling; barahna: naked; umar raseeda: aged/old; ajdaha: python)

Taiyyari

Teri har ek nigah-o-karam
Par ye iqtedar,
Krta hai meri zeest ki
tarteeb ko dushwar.

Kyun na ke aisa ho,
Ke nikal jaye ye ghubaar?
Aisa toh ho hi sakta hai
Kuch teen-chaar baar!

Na iqtedaariyon ki mazammat pe ho sawaal,
Beikhtiyaariyon ki fazeelat hai beshumaar.

Mauqa ye hai mila tujhe lakhon mein ek baar,
Is zulf-e-tavaana ke liye hai bhi tu taiyyar?

~ Nida Z

(Iqtedar=Power/Control; Ikhtiyar=right; mazammat=criticism; fazeelat=reward; beshumaar=humongous; zulf-e-tavaana=long life with your beloved)

Razamandi

“Ek ajib si sansanahat jo sar se paaon tak kisi ke bhi wajood ko jhanjhana deti hai, bas ek wese hi ehsaas ne mujhe jhinjhod ke rakh dala. Kabhi sharminda kiya, kabhi ghussa dilaya aur kabhi mazoor si halat mei le ja kar chhor diya.”

Kaam ke silsile mein ek group ke sath gayi us ladki ne mujhse kuch isi tarah se us raat hue ek waqaye ka zikr kiya. Is ko haadsa yun nahin kaha kyunki hamare samaaj mein jab tak zaahiri taur par koi majrooh na ho jaye, uski takleefen kuch khaas maayene nahin rakhtin. Aksariyat ki soch ke lihaz se mujhe bhi kisi pal ghussa aa raha tha, kabhi taras toh kabhi-kabhi shak bhi ho raha tha ke kahin ye kisi mangadhant kahani ki peshkash toh nahi ho rahi hai mere saamne? Lekin us ladki ki saaf dili aur saaf goyaayi par hairat bhi ho rahi thi, jis andaaz se woh har pal ko itni bareeki se bayaan kar rahi thi, jisko woh badqismati se jee chuki thi. Karti bhi kese na, poora manzar uski aankhon ke saamney kayi din se ghooma jo chala ja raha tha jisko who khud se alag karne ki kashmakash mein bas joojh rahi thi. Usko talash thi toh bas kisi ek sama’atpasand banday ki jo bina koi sawaal kiye, bina usko judge kiye, bas sun ley. Shayad uski talash meri uske sath chhoti si us mulaqaat mei poori ho chuki thi.

Ek shakhs jisko woh apna khairkhwah toh maanti thi, par uske wajood se mutaalliq kisi aur tarah ke jazbaat shayad uske zehen se kabhi nahin guzaray thay. Us shakhs ke seene mein umadti us aag se woh nawaqif thi jo ke numaya hone ki kagaar par thi, bilkul usi tarah jese koi sher uski niyat se anjaan kisi masoom se hiran par jhapatta maarta hai. Toh woh yun bayaan karti hai ke baaton hi baton mein aur kuch 2 second ke liye, us “dost” ne woh kiya jo usko nahin karna chahiye tha. Jee haan. Bas wohi jo usko qatai nahi karna chahiye tha.

Kaise usne bas ek second mein hi woh hasrat mehsoos ki aur shayad usme beh jaane ke khayal ne usko bhi behkaya, lekin aglay hi pal us anchaahe lams ne us khairkhwaah ki niyat waazey kar di. Ye sab ehsaas, jazbaat, badalti hui niyat, aur hazaron khayalaat jinko alfazon mein qaid karke pesh karna namumkin sa hai, sab ka sab sirf un 2 secondon ke faasley mei uske wajood se rubaru ho chukay thay. Kisi faislay ke tehet, usne apne aap ko chhuraya aur tezi se wahan se bhaag nikli. Usi group ki ek ladki se usne jab is poore waqye ka zikr kiya toh wo hans pari aur mazaaq udaate hue boli, “Kya yaar tum koi bachi ho kya? Jo tumko pata nahin chala, aur thoda buhat toh chalta hai ye sab! Itna over react kyun kar rahi ho?” Ye sunkar ghusse se tamtamayi hui ladki ne habda-dabdi mei police ko bhi phone ghuma daala. Sabko saamp sa soongh gaya tha ab, aur sab apne honthon mei dabi us muskurahat ko chhupaye hue khaamosh ek qataar mein khadey thay jisse zahiri taur par us ladki ka kaleja chhalni hue chala ja raha tha. Beherhaal, uski aankhon se behte aansuon ki bekaraani mein kisi ko bhi sharminda karne ki quwat hi kahan thi! Siwaye khud us adna si ladki kay ke jisne sirf ek sawaal uthaya ke kyun kuch bhi kehne, sunne, ya karne se pehle ‘farz’ (assume) karna toh sahi hai, lekin razamandi (consent) lena nahin?

 

~Nida Z

 

 

ਇਕ ਖੇਡ (Ek Khed/A Game)

ਆਪਣੇ ਜ਼ਹਿਨ ਨੂੰ ਅਮੂਮਨ ਟੈਟੋਲਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ!

ਇਕ ਰਾਜ਼ ਜਾਣਨ ਲਈ,

ਜਿਹਨੂੰ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਲ ਕਾਇਨਾਤ ਦਾ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਸਦਾ ਲਈ!

ਕੀ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਚਾਹਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਹਨੂੰ ਅਸਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਹਾਂ, ਪਰ ਨਾਲੇ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਯਕੀਨ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ!

ਜਾਂ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਬੇਮਤਲਬ ਮੁਹੱਬਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਕਿ ਬਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂ ਤੇ ਕਦੋਂ ਹੁੰਦੀ, ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਉਂਦਾ ਹੈ!

ਜਾਂ ਫਿਰ ਉਹ ਕੁਛ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਬਸ ਇਕ ਜੁਨੂਨ ਹੁੰਦਾ ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਉਹਨਾ ਕੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਕਦੇ ਵੀ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ,

ਬਸ ਤੁਰਨਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ!

ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੋਰਾਂ ਉੱਤੇ ਗਿਣਨ ਦਾ ਤਸੱਵੁਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ!

ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਮੈਂ ਇਹ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਰ ਲੈਂਦੀ

ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਕਰਦੀ ਤੇ ਉਹ ਨਾ ਕਰਦੀ!

ਇਸ ਤਰ੍ਰਾਂ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਸੁਆਲਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਖ਼ਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਜ਼ਹਿਨ ਤੋਂ ਸੁਣਾਈ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ!

ਪਰ ਇੰਨਾ ਸਾਰਿਆਂ ਸੁਆਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਸਿਵਾਏ ਇਕ ਸੁਆਲ ਦੇ– ਕੀ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਜਵਾਬ ਜਾਨਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ?

ਸ਼ਾਇਦ ਹੁਣ ਨਹੀਂ।

ਅਸਲ ਵਿਚ ਇਹ ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਇਕ ਖੇਡ ਖੇਡਣ ਵਿਚ ਮਸਰੂਫ਼ ਹੈ!

ਯਕ਼ੀਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ?

ਤੇ ਜ਼ਰਾ ਠਹਿਰ ਕੇ, ਗ਼ੌਰ ਕਰੋ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦੀ ਤਰਤੀਬ (sequence) ਉੱਤੇ

ਅਤੇ ਬਿਨਾ ਸਮਾਂ ਜ਼ਾਯਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣਾ-ਆਪਣਾ ਖੇਡ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ।

ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਮੁਕਾਬਲਾ ਪੂਰੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਤੋਂ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਬਿਨਾ (foundation) ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਅਸਾਂ ਆਪ ਹੀ ਹਾਂ।

Transcript:

(Aapne zehen nu amooman tatola kardi haan main.

Ek raaz janan layi,

jihnu jaan magron mainu kul kainat da sukoon mil jaave, sadaa layi!

Ki koi ajihi chahat vi hundi hai jihnu asan chahunde taan haan, par nale usnu kade hasal karan da yaqeen sanu nahin aunda.

jaa’n koi ajihi bematlab muhabbat vi hundi hai jihdi ke bas hundi hai, kiyun te kadon hundi, eh janna namumkin jiha ho jaanda hai.

jaa’n phir oh kuch hor nahin bas ek junoon hunda jihda ki samay diyan uhna kadiaan vaang kade vi rukna nahi chaunda,

bas turna jaanda hai,

Asin uhna nu aapni unglaan diyaan porraa’n ‘te ginnan da tasavvur vi nahi kr sakde!

Kee hunda je main eh karke uh kar laindi,

jaa’n phir eh kardi te oh na kardi,

Is tarran de lakkhan suaalan diyan cheekha’n mainu aapne zehen ton sunai paindiyan ne!

Par ihna saare suaalan da jawaab mere kol nahi hai, siwaye ek suwaal de:

Kee mainu uh saare jawaab janan di lod hai?

Shayad hun nahin.

Asal vich eh poori kainat sade saariyan naal ek khed khedan vich masroof hai.

Yaqeen nahin hunda?

Te zara theher ke, ghaur karo aapni zindagi di aje tak di tarteeb (sequence) utte,

Atay bina waqt zaya karde aapna-aapna khed jaari rakho!

Yaad rahe ki sada muqabla poori di poori kainat ton hai, jis di bina (foundation) koi hor nahin asaan aap hi haan.

)

~Nida Z

PC: Bilal Ali

Ek Ishq Aisa Bhi

Jo qeemat aab rakhta hai

Baraaye jaan-e-maashooqi

Wahi hai nafs-e-aatish

Soorat-e-aashiq mei hu ba hu

 

Hai jo aalam mein vaaze ishq

Faiz usko bhi kuch tou ho

Sukoon aatish bhi pa jaye

Ho sang humraqs paani jo

 

Hai poori kainat yak ja

Ke vasl-e-Aab-o-Aatish hai

Deher me ek aisa bhi

Koi kohraam barpa ho

 

~Nida Z

 

English Translation:

The value water upholds

To your beloved’s being

Is the same for a soul of fire

That belongs to the lover.

 

Apparently, love is in the air.

Do something for it,

So that fire would burn in bliss,

Dancing with its companion—the water.

 

The universe has converged to a single point

To witness this union of water and fire.

May this world watch

A mutiny like this too. Among all.